انواع ریموت کنترل ها
در مقاله قبلی، طرز کار ریموت کنترل ها و چگونگی کارکرد آن ها را بطور کلی یاد گرفتیم. تو این مقاله میخوام انواع ریموت کنترل ها رو با هم بررسی کنیم. پس تا انتهای مطلب با من همراه باش!
بطور کلی، ریموت کنترل های رادیویی به دسته زیر تقسیم بندی میشن:
- کدفیکس
- کدلرن
- هاپینگ کد
1- ریموت کنترل کدفیکس یا Fix Code
ریموت کنترل کدفیکس، همونطور که از اسمش پیداست، به ریموتی گفته میشه که از یکسری کدهای ثابت برای ارتباط با گیرنده استفاده میکنه. اگه ریموت های کدفیکس رو باز کنیم و بردشونو نگاه کنیم، دو حالت ممکنه وجود داشته باشه:
1- در بعضی از مدل های ریموت های کدفیکس، یکسری جامپر روی PCB ریموت طراحی و تعبیه شده که کاربر میتونه با صفر و یک کردن یا آزاد گذاشتن این جامپرها، کد مورد نظرشو برای ریموت ست کنه. مثل این مدل:
2- در برخی از مدل ها هم به جای جامپر روی PCB، یک دیپ سوئیچ روی برد ریموت مونتاژ شده که وظیفه این دیپ سوئیچ ها، در واقع همون تعیین حالت های صفر و یک و یا NC (Not Connection) یا همون بدون اتصال هستش. مثل این مدل:
🔻 تعداد کل حالات ریموت های کدفیکس:
اگه بخواییم تعداد کل حالات کد دهی یک آی سی کدفیکس رو بدست بیاریم، باید به روش زیر عمل کنیم:
اول باید ببینیم آی سی ما چندتا پایه آدرس دهی داره. مثلا فرض کنیم آی سی ما PT2262 هست که 12 تا پایه آدرس دهی داره. از اونجایی که هر پایه فقط میتونه 3 حالت مختلف برای کد دهی. داشته باشه، بنابراین تعداد کل حالات کد دهی برابر میشه با: سه به توان 12 یعنی: 12 ^ 3 که برابر میشه با: 531441 حالت مختلف.
یا مثلا اگه آی سی ما PT2260 – R4S باشه، 8 تا پایه آدرس دهی خواهد داشت، که برابر میشه با: سه به توان 8 یعنی 6561 حالت مختلف؛ به همین ترتیب الی آخر…
🔻 معایب ریموت های کدفیکس:
ریموت های کدفیکس چند تا عیب خیلی بزرگ دارن که دونه دونه اونها رو با هم بررسی میکنیم:
1- ریموت های کدفیکس به علت محدود بودن وضعیت ها و حالت های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده، امنیت بشدت پایین و ضعیفی دارن و به راحتی قابل هک و کپی برداری هستن.
2- از اونجایی که در اکثر مدل های کدفیکس، آدرس دهی پایه ها به صورت دستی و با لحیم کاری انجام میشه، خب کار سختیه دیگه! : (
3- اگه یه زمانی ریموت مون گم بشه، باید جامپرهای گیرنده و دیپ سوئیچ اونو با هم عوض کنیم و تغییر بدیم که بازم کار دشوار و سختیه!
به خاطر همین دلایل، امروزه کمتر کسی از ریموت های کدفیکس برای بازکردن درها و کرکره برقی استفاده میکنه و دیگه خیلی مرسوم نیست. به خاطر همین موضوع، از ریموت های کدفیکس فقط و فقط میتونیم به عنوان روشن خاموش کردن و کنترل اون دسته از وسایل برقی استفاده کنیم که نیاز به امنیت خیلی بالا نداشته باشن. مثلا مثل: کنترل آباژور و چراغ های مطاله، کنترل فن کارگاه، کنترل هیترهای برقی، کنترل پنکه، کولر، لامپ های اتاق و لامپ حیاط، و …
2- ریموت کنترل کدلرن یا Learning Code
در این دسته از ریموت ها، کد شناسایی برای ارتباط با فرستنده و گیرنده به صورت نرم افزاری انجام میشه. معمولا روی برد (یا PCB) اکثر گیرنده های کدلرن، یک پوش باتن یا کلید قرار داده شده که ما میتونیم با فشردن اون، گیرنده رو در حالت آماده باش برای معرفی یک ریموت جدید قرار بدیم. به این صورت که بعد از فشار دادن کلید لرن، زمانی که مطمئن شدیم گیرنده به حالت لرنینگ رفته، یکی از کلیدهای ریموت جدید رو همزمان فشار بدیم تا کد نرم افزاری داخل ریموت، به گیرنده معرفی بشه و به حافظه اون انتقال پیدا کنه و ذخیره بشه.
با انجام این کار، از این به بعد وقتی یکی از کلیدهای ریموت جدید رو فشار میدیم، گیرنده به درستی میتونه ریموت ما رو تشخیص بده و کدهاشو دریافت و رمزگشایی (دیکد) کنه.
🔻 تعداد کل حالات ریموت های کدلرن:
از اونجایی که در ریموت کنترل های کدلرن، یک کد 20 بیتی به صورت نرم افزاری روی تراشه EV1527 برنامه ریزی یا اصطلاحا پروگرم شده، طبق دیتاشیت سازنده 1,048,576 حالت برای کد دهی یا آدرس دهی براش وجود داره. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این آی سی، اینجا کلیک کن!
🔻 مزایای ریموت کنترل های کدلرن:
1- در ریموت کنترل های کد لرنینگ به علت اینکه شناسایی سیگنال های ریموت به رسیور (گیرنده) بوسیله نرم افزار انجام میشه و احتیاجی به عملیات فیزیکی مثل لحیم کاری و … نیست، استفاده از اونها خیلی راحت تره.
2- امنیت بالاتری نسبت به کدفیکس ها دارن.
🔻 معایب ریموت کنترل های کدلرن:
ریموت کنترل های کدلرن با وجود اینکه یک نسل جدیدتر از ریموت های کدفیکس هستند، اما خب باز هم یکسری معایب دارن.
با وجود اینکه کد شناسایی بین ریموت و گیرنده بصورت نرم افزاری هست، اما باز هم کدها و سیگنال های ارسالی دارای محدودیت هستند و به سادگی میشه با دستگاه های مخصوص هکر ریموت یا دستگاه های مخصوص شناسایی سیگنال، از این مدل کپی برداری کرد. به همین خاطر، امنیت ریموت کنترل های Code Learning زیاد بالا نیست.
در واقع به علت محدود بودن تنوع کدهای ارتباطی میان فرستنده و گیرنده (قبلا گفتیم حدود یک میلیون حالت) در موارد کمی مشاهده شده که ریموت های دزدگیر خودرو باعث ایجاد اختلال در عملکرد ریموت های بعضی از درب های پارکینگ شده و باعث باز و بسته شدن ناخواسته اونها شده 🙁
3- ریموت کنترل هاپینگ کد یا Hopping Code
نسل جدیدتری از ریموت ها که بعد از کدلرن ها معرفی شدن، هاپینگ کدها بودن که به رولینگ کد هم مشهور
هستن. ( Rolling code )
در این نسل از ریموت ها نیز مثل مدل کدلرن، ارتباط میان ریموت و گیرنده از طریق نرم افزاری و توسط یک کد ارتباطی صورت میگیره، اما با این تفاوت که این کد در ریموت های کدلرن، همواره ثابت بود، (یک کد 24 بیتی) اما در مدل هاپینگ، هربار کد جدیدی توسط ریموت یعنی آی سی HCS301 تولید میشه.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این آی سی، اینجا کلیک کن!
از خوبی های این مدل که اونو بسیار برجسته تر از مدل های قبلی کرده، اینه که امکان کپی برداری از اون به حداقل ممکن رسیده؛ چون بیش از 16 بیلیون حالت برای کددهی وجود داره که توسط ریموت مورد استفاده قرار می گیره. از دیگر مزایای هاپینگ، شناسایی سیگنال های ارتباطی بین فرستنده و گیرنده فقط و فقط از طریق خود رسیور هست که امنیت ریموت کنترل های هاپینگ رو از همه مدلهای قبلی بیشتر کرده.
امیدوارم از این مطلب لذت برده باشی. اگه برات مفید بود، خیلی خوشحال میشم نظرتو در قسمت دیدگاه ها در پایین صفحه برام بنویسی🤩😁🌹
قوانین ارسال دیدگاه در سایت